Okul Öncesi Kaynaştırma Öğrencileri ile İlgili Akran, Veli ve Öğretmen Algılarının İncelenmesi
Kaynaştırma öğrencilerinin çevreleri tarafından nasıl algılandıkları bu çocukların eğitimi, öz güvenleri, akran ilişkileri ve ruhsal gelişimleri açısından önemlidir. Bu çalışmanın amacı, okul öncesi eğitime devam eden normal gelişimdeki çocukların, sınıflarındaki kaynaştırma öğrencisi ile ilgili algılarını resimleri ile değerlendirmek, kaynaştırma ile ilgili veli ve öğretmen algısını ölçmektir. Çalışma, 2011-2012 eğitim öğretim döneminde, İstanbul’da tam gün eğitim veren bir ilköğretim okulunun anasınıfında yapılmıştır. Çocuklardan, “şimdi senden A ile arkadaşlığını anlatan bir resim çizmeni istiyorum” komutu ile Down sendromlu bir kız öğrenci ile arkadaşlığını anlatan bir resim çizmesi istenmiştir. Çocukların çizdiği resimler, özel eğitim konusunda eğitim almış bir resim öğretmeni tarafından, bu çalışma için özel hazırlanan bir ölçme skalası ile değerlendirilmiştir. Öğretmenlere, Okulöncesi ve Anaokulu Davranış Ölçeği ve ebeveynlere Kaynaştırmaya İlişkin Görüşler Ölçeği verilmiştir. 28’i (%54.9) kız, 23’ü erkek (%45.1) toplam 51 öğrencinin yaş ortalaması 5 yaş 7 ay ±5,82’dir. 35 veliden 2’si hariç kalanı, sınıflarında kaynaştırma öğrencisi bulunmasını sakıncalı bulmadıklarını bildirmiştir. Çocukların %50 den fazlası kaynaştırma öğrencisi ile arkadaş olmaktan memnun, öğretmenlerin özel gereksinimli çocuklarla ilgili sosyal beceri algıları ise ortalama %70 olarak bulunmuştur. Kaynaştırma öğrencisi ile aynı sınıfta okuyan anasınıfı öğrencilerin, özel gereksinimli arkadaşları hakkındaki algıları, diğer sınıfta okuyan öğrencilerden daha olumlu ve gerçekçi olduğu bulunmuştur. Anasınıfı öğretmenlerin problem çözme becerileri deneyimleri ile ilişkili olarak yeterli; velilerin kaygıları olsa da kaynaştırma eğitimine yaklaşımları kabullenici olduğu görülmüştür.
