Bireyler, yaşamları boyunca olumsuz durumlarla karşı karşıya gelmektedirler. Hata yapmak, güç durumlar karşısında kalmak insanın varlığına tabiidir. Buradan hareketle bazı bireyler hata yaptıklarında kendilerini acımasızca yargılamaktadır. Öz-şefkat tam bu noktada devreye girmektedir. Öz-şefkat, bireylerin yaşamları boyunca karşılaşmış oldukları olumsuz durumlar karşısında kendilerine göstermiş oldukları anlayış olarak ifade edilebilir. Öz-şefkate sahip bireyler, hata yaptıklarında veya yaşamın güçlükleriyle karşılaştıklarında bu durumun insana özgü olduğunu düşünerek kendilerine sevgi ve şefkatle yaklaşabilmektedirler. Bir diğer ifadeyle, öz-şefkat, bireyin olumsuz durumlar karşısında kendisini acımasız ve sert bir şekilde eleştirmeksizin kendisine sevgi ve şefkatle yaklaşarak anlayış göstermesidir. Öz-şefkat, her bireyin öğrenmesi ve geliştirmesi gereken evrensel bir beceridir.